De maand mei begon heel positief, de heipalen werden er gewoonweg in 1 dag allemaal in geslagen. Euforisch waren we! Eindelijk een fysieke eerste stap richting een eigen huis!

Alleen het einde van de maand mei kwam er een grote tegenslag. Misschien wel de grootste tegenslag tot nu toe. Netjes hadden we, na het heien, de bezwaartermijn afgewacht, er was geen enkele reactie gekomen. Dus met elkaar hadden we al gevierd dat we definitief door konden. Maar toen we bij de gemeente voor de formaliteit en volledigheid dit verifieerden, bleek toch dat onze buurman een officieel bezwaar had ingediend. Het was jammer dat ze vergeten waren ons op de hoogte te stellen. En met name de eerste 2 weken hebben we hier beste over in de rats gezeten. Want ook de gemeente ging alles weer nazoeken en liet ons ook even echt in vertwijfeling achter. Het kon zijn dat ze toch onterecht de vergunning hadden verleend. Een andere ambtenaar ging alles weer nazoeken. Gelukkig volgde na 2 weken een eerste informele geruststelling. Ons bestemmingsplan was helder en het leek toch met een sisser af te gaan lopen.

Maar de buurman had wel dit bezwaar ingediend en dat moest formeel afgehandeld worden. En ja… waarover ging het bezwaar dan nu? De buurman vindt dat er een ander ijkpunt moet worden aangehouden ten aanzien van de afstand van onze nieuw te bouwen woning en de opstallen op zijn terrein. Gezien hij zichzelf beschouwt als veehouderij moeten we 50 meter afstand houden. In ons bestemmingsplan (vastgesteld 2014) staat dat de stal het ijkpunt is welke we moeten aanhouden. De buurman vindt dat dit de mestplaats is, welke naast zijn schuur ligt. Het verschil in afstand is 6,4 meter volgens de buurman. In werkelijkheid is het ondertussen 4 meter aangezien we ondertussen de daadwerkelijke woning hebben laten inmeten en nog iets opgeschoven zijn op bepaalde punten.

Opmerkelijk detail blijkt bij nazoekwerk, dat de buurman geen agrarische bestemming op zijn perceel heeft. Maar bestemming 'wonen'. 

In een poging om het bezwaar van de buurman informeel op te lossen zijn we meerdere malen met de buurman in gesprek gegaan. We waren zelf natuurlijk in eerste instantie verbaasd dat hij niets had laten weten, terwijl wij meerdere malen langs waren geweest. En hij nooit had laten weten dat hij formeel bezwaar zou indienen. Het eerste gesprek was redelijk goed, en we hebben de buurman aangeboden op schrift te verklaren dat wij geen mogelijkheid in de toekomst zouden hebben om een formele klacht in te dienen op welke termijn dan ook.

Helaas werd na 3 gesprekken duidelijk dat de buurman het bezwaarschrift niet wilde intrekken. En betekende dat wij de formele route moesten afwachten. Met name ook nadat de gemeente langs was geweest om hem toelichting te geven. Ze hebben hem duidelijk laten weten dat het een gesloten procedure ging, aangezien het bestemmingsplan al jaren goedgekeurd is en daarmee dus niet meer veranderd kan worden. En onze bouwplannen van het huis voldoen hieraan. Uiteindelijk heeft het gesprek van de ambtenaar met de buurman geen verandering opgeleverd in deze hele zaak. Het was wachten op de formele zitting van de bezwarencommissie bij de gemeente. Helaas werd deze nogmaals 5 weken uitgesteld.

Op 8 september was het zover. En we hadden zo in de rijdende rechter kunnen verschijnen; zo bijzonder wat er allemaal wordt gezegd. Er waren super interessante quotes vanuit de buurman; “later als ik oud ben, dan gaan jullie klagen” Opmerkelijk, omdat de buurman al 77 jaar oud is! . Of “jullie komen bij mij in de achtertuin wonen, je hebt een halve hectare en dan woon je bij op het erf”: bijzonder als je de afstanden hier kent en we dus vanaf zijn huis +50M afstand hebben. “de gemeente is niet te vertrouwen” “er is al een boer weggepest door stadse mensen, dat gaat nu ook gebeuren” : ook opmerkelijk, dat is een situatie van ruim 20 jaar geleden en daarin was deze buurman geen partij. "het is niet persoonlijk, maar ik wil het niet" “de buren laten alles zomaar in de grond lopen (ze hebben geen riolering) en daarom gaan mijn beesten dood”. En ga zo maar door....  Lastig om professioneel en zakelijk te blijven. Soms is het bijna hilarisch, maar in de basis is het natuurlijk een trieste situatie. Ook de buurman zijn adviseur was ten tijde van zitting heel matig in optreden. Hij had niet vernomen dat we al diverse gesprekken hadden gevoerd. En hij was ook niet op de hoogte dat het bestemmingsplan was vastgesteld en dat het dus een gesloten procedure betrof. Dat was natuurlijk erg jammer.

Gelukkig eindigt dit verhaal op dit moment positief. Vorige week kwam de uitslag op het bezwaarschrift: ‘ontvankelijk en ongegrond’. Maar de buurman heeft nog steeds de mogelijkheid om in bezwaar te gaan bij de rechtbank. We zijn nu in afwachting wat de buurman met de uitslag gaat doen, maar wij gaan verder.