Het geduld wordt op de proef gesteld en het lijkt een proef te worden in het omgaan met teleurstellingen….. Een onhandige actie; Bernice hield haar hoofd tussen de deur terwijl die deur met veel kracht dichtging. Met als opbrengst een hersenschudding inclusief bijkomende klachten. Dit betekende dat in de maand februari ineens niet meer 100 dingen tegelijk gedaan konden worden en er een stapje teruggedaan moest worden.

Maar gelukkig hielpen de weersomstandigheden hier ook wel bij. Het weer was  dusdanig Nederlands te noemen dat er ook weinig gedaan kon worden. Het bleef alleen maar regenen, elke dag opnieuw met bakken uit de lucht. En was dus het weiland wat in de zomer zo’n harde klei was geworden nu weer een heel groot moeras. Tot de enkels stonden we in de modder.

En vervolgens was daar ineens een waar stormseizoen. In NEDERLAND?!?! Dit zorgde zeer regelmatig voor veel spannende uurtjes; zacht schuddend op de bank, stoel of in bed. Net alsof je op grote boot zit. En dan spoken er wel vragen door je hoofd: Zou de keet het halen met windkracht 10? Hoe lang gaat het goed? Want ja zonder enige fundering staat onze noodwoning; alias drie zeecontainers inclusief groot afdak enkel op losse pallets. En ja we staan echt op de open vlakte en dan volle wind uit het zuiden heeft 1,5 km de tijd om aan te zwellen en dan is ons kleine huisje het eerste wat de wind moet breken; telkens bleef de vraag; blijft de keet op zijn plaats? Inventief als we zijn, hebben we daarom maar een windbreker geïnstalleerd. Een rijdende windbreker die de wind wel een poepie zou laten ruiken 🤩.

Deze heuse inventieve windbreker heeft ons beschermd tijdens Ciara, Dennis en de naamloze storm. Zo zie je maar waar alle boerenspullen goed voor zijn! In de tussentijd helpen we dan ook maar af ten toe met het verzorgen van de koeien.

Je gaat de koeien bijna herkennen. Zelfs Milou en Sophie, de kinderen van Jeroen en Marieke kwamen kijken en helpen met koeien melken. Heel leuk om te zien dat dat ook gewoon lukt.

Operatie lebmaag, koeien melken, kijken naar een geboorte van een kalf of de koeiendans. Wij vinden het allemaal even fantastisch om te zien en te ervaren!

Want gelukkig werd het uiteindelijk mooier weer... Na alle regen en winderige dagen was het ook weer tijd voor voorjaar!

En dat betekende dat het weiland ook eindelijk wat ging opdrogen... En dat de koeien ook naar buiten konden. De eerste keer dat het koeien in het voorjaar naar buiten mogen is een speciaal moment. Er zijn dan ook sommige koeien bij die niet eerder buiten de stal zijn geweest. Dus dan is het wel wennen aan sloten, grasland, greppels en schrikdraad. En de koe die eerder die dag buiten de stal is gezet, om wat minder last te hebben van het geduw en getrek van de andere koeien, besluit er terug in te gaan... 

En er was ook een ontdeugende koe. Die heeft het gepresteerd om eerst door schrikdraad heen te lopen om vervolgens een nat pak te krijgen.... Die dan daarna met veel geduw en getrek weer wordt schoongespoten!

En dan wordt het 'echt' voorjaar: we kunnen dagelijks een rondje lopen om te controleren of de bomen ‘aanslaan’. De 200 bomen van de meidoornhaag zijn 100% aangeslagen. Mooi om het ontluikende groen op te zien komen. En ook de bloesem vlot daarop te zien. 

In de boomgaard lijkt de perzikenboom het nog wat dubieus te doen. En het lijkt erop of de boom uit Terheijden; de allergrootste op het perceel het niet gaat redden. Hij ziet er redelijk doods uit. Maar we geven het nog de kans.