We zien veel dieren, van sommige worden we blijer van dan anderen. Menig ooievaar komt pootje baden in onze slootjes. Vele kikkers zitten in de gegraven kuilen en de huidige sloten. Vele muizen worden gezien als houtstapels worden verplaatst. Roan vangt de muizen in zijn schoen en kan er dan uren naar turen. 

En ook 3 egels worden ‘gevonden’ door Sam. Ook zijn we aan het proberen om twee wilde eenden tam te krijgen. Ondertussen heten ze Mimi en Maxi. En daarmee oefenen met Sam weer, want als we straks eigen kippen hebben, is het handig dat hij daar niet op gaat jagen.

Het niet jagen op vogels lukt Sam aardig. Soms zien we ook de hazen voorbij trekken op het eigen weiland. En ondertussen hebben we vele vogeltjes. Als cadeau van Rob hadden we vogelsnoep gekregen. Een mooie zak zaad waar zeer diverse vogels op afkwamen. Echt heel leuk om als cadeau te krijgen. Alleen we denken nu ook daaraan onze Rinus over gehouden te hebben. Rinus is een grote variant van de muis, bruin van kleur. Oftwel Rinus de rat werd gespot op het eigen terras. Heel jammer, want die is toch niet echt uigenodigd. Dus nu een plan bedenken hoe we hem ergens verderop kunnen laten wonen. 

Ook zitten er meer dan honderden ganzen op het weiland erachter. Daar is het dan minder goed mee afgelopen. Het concept ‘jagen’ wordt namelijk standaard toegepast bij ons op het veld achter. Meestal worden duiven dan vakkundig geschoten. Een enkele haas en dat was het dan wel... Maar nu waren er dus 100++ ganzen gearriveerd. Jan de Jager, is dezelfde als Jan de Mollenvanger, zijn ogen glunderden steeds meer. En op een ochtend werd er op de ganzen gejaagd. Jorrit ‘mocht’ zowaar mee om te kijken. En half slapend en half kijkend, werden er gedurende 2 uurtjes 80 ganzen geschoten. En kregen we zelfs 4 ganzen kado. Jorrit heeft ze daarom toch maar klaargemaakt om te kunnen eten een keer. Toch lastig dan, want op zich zijn we geen vegetariër, maar met dan zo’n beest in je achtertuin met veren, moet je toch jezelf ‘eroverheen’ zetten als je dit dan ook nog wil eten.

En kennen we ondertussen het begrip ‘koeien tellen’. De ‘droge’ koeien van Kees staan in het weiland achter ons en die zouden nog weleens in de sloot geraken en dan is het fijn als ze dagelijks allemaal weer op het droge staan. Want ja; het moeten wel ‘droge’ koeien blijven. Nee geintje enige uitleg voor de niet boerenlezer: droge koeien betekent dat ze geen melk geven. En dus ook niet in de buurt van de melkstal hoeven te zijn. En dus rustig bij ons in de achtertuin kunnen staan op het droge :-).

En als je het vanaf een afstand niet kan zien; ga je even dichterbij om ze te tellen. En kijk hoe volgzaam ze dan zijn op de terugweg. 

Zo hadden we een keer een super spannend moment bij het vallen van de nacht. We hadden die avond al een tijdje tegen elkaar gezegd; hoor jij dat geluid ook? wat zal er nu zitten? Zit er iets vast onder de keet? Of de vissen worden wel steeds groter? Maar het was ook niet continue, dus gingen we ook verder met onze eigen activiteiten. Uiteindelijk toen we naar bed wilden gaan rond middernacht was het geluid weer toegenomen en toen we over het perceel liepen werd Sam ook onrustiger. Dus toen we met z’n 3 op onderzoek uitgingen was het aardig schrikken toen we 2 grote ogen uit de sloot zagen komen. Zo achter het riet... in enkele seconden moet je dan bedenken; ‘wat zit daar’? Toen het besef kwam dat het een dikbil-stier van de buurman was. Onze oude buurman van 70+, waar ondertussen het licht al een tijdje in het huis uitwas... De stier was onrustig en probeerde eruit te komen. Ook richting ons perceel af en toe. Hem de hele nacht laten staan is geen optie, dat zou hij niet overleven. Dus zo togen wij naar de buurman en zijn zoon rond middernacht. Een enigszins spannende actie gezien zij ook een echte waakhond hebben. Maar behalve dat de honden aansloegen op het aanbellen aan de voordeur, gebeurde er verder niets. Geen licht, geen reactie, niets.... En nu dan.... Wij liepen terug naar ons eigen perceel, de stier zat nog steeds in de sloot en maakte nog steeds bewegingen om eruit te komen. Maar elke poging mislukte... het dier maakte en vermoeide indruk, want achteraf was dit het geluid wat we al een tijdje hadden gehoord...

Na even nagedacht te hebben, kwam het lumineuze idee om het telefoonboek maar eens te raadplegen. En gelukkig stond daar de buurman in genoemd. Wij bellen... gelukkig nam de buurman op. En samen met z’n zoon en de traktor werd de stier vakkundig ondersteund om hem weer op het droge te krijgen. Nou... lig je toch ineens een uur later dan verwacht op bed.....