Planningen zijn allang overschreden, dus daar hebben we het maar niet meer over. En daarom is het huidige motto: we zullen doorgaan! En het eind komt dan steeds meer in zicht.

We zijn in opbouw; in een redelijk rap tempo werd de nieuwe woonkamer voorzien van kozijnen en toch ook een nieuwe constructie.

Met als sluitstuk het plaatsen van het dak, volledig professioneel opgetakeld met de eigen JCB. Dit was absoluut een actie met een hoog risico op een nieuwe valpartij! Maar gelukkig is ditmaal alles goed gegaan, mede door de energieke hulp van Maaikel en Pascal. 

En de weekenden daarna werd geïsoleerd, ramen geplaatst, wanden geisoleerd en afgewerkt. Ziet er dan ineens weer als een huis uit... Zo fijn de hulp van Meindert en Roan! Komend weekend de gezelligheid erin brengen met wand- en vloerafwerkingen.

We zijn ook op een avond even Kees gaan bedanken voor alle hulp en alle uitleen van de spullen. Zo fijn zo’n goede buur! En even genieten op het bedrijf van Kees en zijn vrouw Martine. Zij hebben even verderop een mooie boerderij met hele lieve koeien, waar we heerlijk even tussen hebben mogen staan. Ons land was vroeger van Kees en Martine. En het is erg fijn dat zij zoveel kennis hebben over de buurt en het agrarische buitenleven. En dat ook nog zo gastvrij allemaal delen! Ook heeft Kees onze sloten uitgevist; zo voldoen ook wij voor 1 november aan de eisen van het waterschap!

Op dit moment passen we helemaal de concepten van duurzaam wonen toe: ons weliand is een ware vlakte geworden waar veel spullen liggen die je kan hergebruiken als je een nieuwe woonkamer bouwt! 

Maar hoe goed de opbouw van dit alles gaat, hoe verbaasder ben je als je ontdekt dat je douche gewoon is weggeknipt. En ook de elektriciteitskabel onder de woonunit is weggeknipt en o ja ook de loodslappen van het dak... Blijkt dus dat we geplunderd zijn door een stel koperdieven! daarom hebben we nu weer het hek geplaatst... voor wat het waard is... 

En echt waardeloos, volledig onverwacht bleven we spanning- en waterloos. Op 30 oktober zou de onderaannemer ons aansluiten op het Nederlandse spannings- en waternet. Zodat het leven in licht wordt verruimd tijdens deze wintertijd. En dat de woonunit ook goed gepoetst kan worden met liters water. Maar na 15 minuten graven in de regen, stond daar een ambtenaar van de gemeente. Die vroeg aan de gravers of hij even de vergunning mochten zien. Deze bleek toch niet in orde te zijn, waarna zij gesommeerd werden door de ambtenaar om te stoppen met de huidige werkzaamheden. De gravers verdwenen dus weer... met als gevolg dat wij nog langer mogen wachten op water en licht! En daarna beland je in de mallemolen van de bureaucratie, moet je wachten op vergunning, planningen van de onderaannemer en nog meer van dat wazige gedoe. Uiteindelijk na 2 dagen onzekerheid, is duidelijk geworden dat volgende week woensdag een nieuwe poging zal worden gedaan om licht te werkzaamheden.

Dus hebben we schoorvoetend bij de huisbaas aangeklopt om te vragen of ons hotel in Drunen nog langer beschikbaar is... Gelukkig was dat nog zo! En ja met dit soort eten, wordt het steeds lastiger om straks te vertrekken.